Tijd voor een beslissing

Het is een zoet, rustig en veelal ‘buiten’ leven. Vanaf midden mei begint het vakantieseizoen; de straten beginnen vol te raken met voornamelijk Roemeense, Bulgaarse en Servische auto’s. Het lijkt dat de meesten van hen niet met gezin, maar met de hele familie op vakantie gaan. De plaatselijke middenstand – en dan vooral de eetgelegenheden – spelen daar geroutineerd op in: de weinige beschikbare parkeerplaatsen worden met stoeltjes bezet gehouden en iedere trits van auto’s wordt vakbekwaam een parkeerplaats aangeboden - door de stoeltjes weg te zetten -  om vervolgens de inzittenden naar het restaurant te leiden. Het dorp blijkt ook ineens veel meer snuisterijwinkeltjes te bezitten dan ik kon vermoeden. Kennelijk staat Theologos in iedere gids als pittoresk beschreven en de moeite waard om ermee de eentonigheid van een strandvakantie te doorbreken.

Zoet, rustig…..zeker, maar was dat de reden voor mijn ‘verhuizing’? Dacht het niet. Althans niet volledig. Toen ik vertrok – eigenlijk helemaal niet wetende wat mij te wachten stond – besloot ik om eind mei een besluit te nemen: deze verhuizing definitief doorzetten of…..toch weer iets anders bedenken. Vlak voor een kort bezoek aan Nederland begin juni heb ik besloten voor het laatste. Dat heeft een paar redenen. De eerste is het gebrek aan zeilcultuur. In het haventje Limenaria (er wordt een nieuwe ‘marina’ gebouwd, maar vooralsnog lijkt dat een heel vaak terugkerend 10 jarenplan) heerst op geen enkele manier een zeilsfeer. Af en toe komt er een zeilboot voor een nachtje aan. En dat is het dan wel. Werk in die afwezige sector is dus uitgesloten. En na het vakantieseizoen valt ook Theologos ongetwijfeld weer terug in haar winterslaap. En hoe pittoresk ook, eenzaamheid ligt wel erg makkelijk op de loer. Kan natuurlijk best wel tegen mijzelf zeggen dat eenzaamheid geen vat op mij zal krijgen, maar ook aan mijn zelfvertrouwen zit een grens. Sprak mijzelf dus vermanend toe en kon eigenlijk niet anders dan erkennen dat een winter doorbrengen alhier niet goed voor mij is. Dus is het besluit genomen om per 1 november de huur op te zeggen.

En met dit besluit op weg naar Nederland voor een kort bezoek; wilde mijn eigen boot (Drie.mer) opknappen om de overtocht ‘buitenom’ (België, Frankrijk, Biskaye, Spanje, Portugal en zo verder naar Griekenland) voor te bereiden. Goed gepland, dacht ik. Alles ging echter anders. De motor van de Drie.mer zou in de tussentijd nagekeken en gerepareerd zijn. Helaas de monteur was in de ziektewet beland; geen draaiende motor betekent niet uit de box weg kunnen komen. Uitstellen dus. En Lisa (vriendin van Peer sinds jaar en dag en dus zo’n beetje m’n schoondochter) was al een tijd op zoek naar woonruimte. Eerst in Utrecht (te duur) en later in Wageningen (kon niets geschikts vinden). Ze werd razend enthousiast over mijn huisje. Een gesprek later werd afgesproken dat zij tot volgend najaar op de Zeemanstraat gaat wonen als eerste opstap naar zelfstandig wonen. Maar dan wel natuurlijk zonder schoonpa. Iedereen blij! Het betekent overigens wel dat ik na 1 november geen woonruimte heb. De toekomst van zwerver ligt op de loer. Maar voor het zover is zijn er nog een paar maanden te gaan; tijd genoeg voor de kosmos om zich over mij te bekommeren. Plannen lijkt niet veel zin te hebben, maar toch….plannen maken kan geen kwaad! En reken maar dat die kosmos weer iets moois heeft bedacht en zo niet dan help ik zelf wel een handje…..