bezigheden buitenshuis.

Het is goed slapen in huize Theologos; nachten van 9 uur zijn regel. En het ontwaken gaat geleidelijk. Een eerste kopje koffie op mijn terras; wakker worden en dan het tweede. Broodje halen bij de bakker en naar het terras van Stelios om wifi te ontvangen en de dagelijkse stroom (?) van berichten binnen te halen o.a. de digitale versie van Trouw. Blijf zodoende een beetje bij over de formatie en andere wereldschokkende gebeurtenissen. Dan een plan maken voor de dag. Na de eerste week met mijn ‘begeleiders’ ontstaat er een routine. Veel is er niet in Theologos te doen. Moet dus naar beneden, naar Potos of Limenaria. Potos is het strand, kleine boulevard met terrasjes direct aan het water.  Limenaria de haven waar het bootje van Graham ligt en die van Henk en Petra. Graham – ik schreef het al eerder – moet van zeilen en schoonschip maken eigenlijk nog alles leren. Is wel een geïnteresseerde leerling. We zijn nu bij les 4 aangekomen en het gaat steeds beter. Ook liggen wij elkaar goed; zelfde stijl, humor. Maarrr…. hij heeft een hond uit het asiel geadopteerd; een fantastisch lief beest, erg verwaarloosd in de eerste anderhalf jaar van zijn bestaan en nu pas voor het eerst echt onder mensen.  En van honden opvoeden weet hij net zo veel als van zeilen. Wordt dus totaal in beslag genomen door die hond en zijn romantische inborst zorgen er ook niet voor dat het beest hem makkelijk als ‘baasje’ ziet, laat staan dat hij “Woody” iets leert. Van zeilen is dus de laatste week niet veel gekomen. Wel laten we de hond samen uit en lijkt het alsof we elkaar een levenlang al kennen. Ken inmiddels alle bijzonderheden van zijn vrouw en kinderen. En we gaan volgend jaar een ski safari in Noorwegen maken; zijn kinderen gaan ook mee, hoewel die dat nog niet weten! Leuk contact dus. Hij is terug naar Engeland om zijn oudste dochter – net terug van een reis in Zuid Amerika – te ontmoeten. Blijft 10 dagen weg; daarna komt hij met vrouw Ann terug naar Thassos. Dus wat te doen met Woody? Ik had in al mijn gulheid aangeboden de hond onder mijn hoede te nemen. Heb tenslotte veel ervaring met onze eigen Spike en Noor. Leek de organisatie Animal Care Thassos (hebben een FB pagina) geen goed idee. Woody is nu dus terug naar de opvang en wordt over 10 dagen door Ann en Graham liefdevol opgehaald. Toekomst ligt waarschijnlijk in Engeland…

Met Henk trek ik er vaak op uit; hij is voor veel buitenlanders de expert op het gebied van bouwen/verbouwen. En omdat er bij die luitjes geen gebrek aan geld is te ontdekken mag/moet er veel verbouwd en gerepareerd worden. Op die manier wordt ik ook als vanzelf geïntroduceerd bij de expat gemeenschap. En Henk heeft een prettige gewoonte: tussen de middag effe op een terrasje een pito gyros met biertje halen. Met hem kom ik de dagen goed, prettig en makkelijk door.  Dan hebben we ook nog Leo: hij woont op 25 km afstand en heeft het motorbootje van Henk en Petra overgenomen, maar moet flink op weg geholpen worden. Ben daar nu tweemaal geweest. Heen en terug, landvasten op lengte maken etc. Biertje. Kost zomaar een dag.   En er is één maal per week een uitgebreide markt op 25 km afstand; ben ik met Lisa naar toe gereden. Lisa is mijn huisbaas en sinds 13 mei op het eiland. Zij heeft een appartement in Limenaria gehuurd omdat Theologos voor een alleenstaande vrouw te ‘rustig’ bleek. Gaat dat ook voor een alleenstaande man gelden? De markt blijkt ook een verzamelpunt voor buitenlanders. Uurtje heen over een prachtige kustweg; uurtje markt; twee uurtjes koffie op het terras; uurtje terug. De laatste roddels binnenhalen. Schijnen er flink wat te zijn…maar het wie doet het nu met wie is daar – gezien de gemiddelde leeftijd – duidelijk geen onderdeel van.

Een uiterst prettige gewoonte is de wijze waarop het diner wordt genuttigd; vaak wordt er een aanleiding gezocht om met vrienden in een taverna te eten. Wordt daar ook – meestal via Henk en Petra voor uitgenodigd. Ook als er geen echte aanleiding is, blijkt het gebrek daaraan de aanleiding. Gezellig, prima eten en voor een zeer acceptabel bedrag. In de afgelopen weken heb ik slechts 4 keer zelf gekookt. En als het restaurant geen alternatief is blijkt Petra de wonder-chef-kok! Tjee, wat kan dat mens lekker koken! Dus toen Feyenoord kampioen kon worden hebben we studio sport bij Henk en Petra gekeken; ouderwets met het bord op schoot! Heerlijk en mooi dat Feyenoord kampioen is geworden. Mooie beloning voor het visievolle beleid van de laatste jaren. En onlangs heeft Petra zichzelf werkelijk overtroffen met een roti diner ter gelegenheid van het vertrek van Graham. Eerst een live concert gezien van Pink Floyd in de geluidsstudio van Henk. Prachtig! Toen dus de roti. En Jacky – Engelse vriendin en oud rechter, woont al 11 jaar in Theologos – noemde de Duitse traditie om op nieuwjaarsdag “dinner for one” te kijken; Petra zocht het direct op en ik heb weer gebulderd van het lachen. Kende dat ook nog uit onze Noorse tijd: zwart/wit. Zoek het op; is grootse humor!

Tja, ik ga dus vaak naar ‘beneden’. Er gaat 4 keer per dag een bus; heb dus een ander vervoermiddel kunnen regelen. Een Duitse scooter: moest wel eerst gerepareerd worden! Maarrr…nu blijkt deze niet verzekerd te zijn en 125cc. Heb daar niet het juiste rijbewijs voor. Wel is ‘ie aan mij gedoneerd. Nu ben ik in het bezit van een mooie Yamaha scooter, maar kan er helaas niet op rijden. Dus met de bus of liften. Maar ook heb ik Duitse TV; Sport 1 en vooral Eurosport. Die laatste kijk ik nu Tom Dumoulin het goed doet in de Giro. Integraal verslag van de etappes. Leuk om te zien en houdt me van de straat.

Dat doet overigens ook het opknappen en zeilklaar maken van de boot van Henk & Petra; er moeten kleinigheden aan het elektrische systeem veranderd worden (een diodebrug inbouwen om beide accu’s voldoende op te laden door het zonnepaneel) en vallen en schoten vervangen. Ook moet de zonnecel verplaatst worden van voor op dek naar een statief achterop. Allemaal kleine klusjes, maar samen opgeteld toch veel werk. De boot moet – zo is het plan – einde van deze week helemaal veilig en vaarklaar zijn. Tussendoor voldoende tijd om een lange wandeling te maken, uit eten te gaan en een prachtig boek te lezen (“in het licht van wat wij weten” van Zia Haider Rahman, aanrader).

Wordt vervolgd….